NFC يکي از ويژگي‌ها و امکاناتي است که اگر به قابليت‌هاي آن اشراف داشته باشيم، قطعا گوشي هوشمند بعدي خود را با توجه به داشتن يا نداشتن اين امکان انتخاب خواهيم کرد. فراموش نکنيد بسياري از انتقادات کاربران آيفون به نداشتن اين قابليت در اين هوشمند بوده است.
بنابراين، در اين گزارش سعي مي‌کنيم، خلاصه‌وار قابليت‌ها و امکانات مربوط به NFC را توضيح دهيم تا بهتر بتوانيم با آينده تجارت و اقتصاد ديجيتالي آشنا شويم.
قابليت NFC چيست؟
کليد دريافت معني و کاربرد NFC در خود واژه است: Near Field Communications يا ايجاد ارتباط از نزديک. NFC مجموعه‌اي از يکسري استاندارد‌ها در دستگاه‌هاي قابل حمل است و به آن‌ها اجازه برقراري ارتباط راديويي Peer to Peer مي‌دهد که نتيجه آن رد و بدل شدن داده‌ها از طريق گذاردن آن‌ها در کنار هم يا چسباندن آن‌ها به هم است. به شکل خلاصه NFC عبارت است از برقراري ارتباط بين دستگاه‌هاي نزديک به هم.
امکان NFC در گوشي هوشمند و موارد استفاده آن چيست؟
NFC خود ناشي از RFID است. RFID يا Radio Frequency Identification تکنولوژي است که فروشگاه‌هاي بسيار بزرگ و شرکت‌هاي حمل و نقل براي رصد کالا‌ها از آن استفاده مي‌کنند و امواج الکترومعناطيس را براي تبادل اطلاعات به کار مي‌گيرد. NFC يک تکنولوژي کاملا مشابه است که تنها تفاوت آن اين است که براي گوشي‌هاي هوشمند در دست مشتريان بهينه‌سازي و استاندارد شده است. اين استاندارد‌ها توسط گروهي با نام NFC Forum تعريف و تبيين شده که مجموعه از نوکيا، سوني و Philips هستند.
پس اگر گوشي هوشمند شما به NFC مجهز باشد، قادر به برقراري ارتباط با ساير گوشي‌هاي هوشمند واجد NFC يا دستگاه‌هاي رادار NFC است.
NFC چگونه کار مي‌کند؟
تا اينجا متوجه شديم که NFC وسيله‌اي براي فرستادن داده‌ها از طريق امواج راديويي است. از اين ديدگاه شبيه به WiFi و بلوتوث است، ولي از بلوتوث بسيار سريع‌تر است و با ايجاد مدار الکتريکي، دو دستگاه را با هم ارتباط مي‌دهد؛ براي نمونه، سامسونگ Beam از NFC براي ارتباط گوشي‌هاي هوشمند و سپس از بلوتوث براي انتقال داده‌ها استفاده مي‌کند.
NFC با دستگاه‌هايي سر و کار دارد که متکي بر انرژي خود براي عملکرد نيستند. مانند رادار‌هاي بليت الکترونيکي. فرکانس تبادل داده NFC برابر با ۱۳.۵۶ MHz است.
هم‌اکنون سه استاندارد براي عملکرد NFC وجود دارد: نخست حالت Peer to Peer که به دو دستگاه اجازه تبادل اطلاعات را مي‌دهد. دوم حالت Read/Write که به يک دستگاه فعال اجازه برداشت اطلاعات از يک دستگاه منفعل را مي‌دهد و حالت سوم، شبيه‌ساز کارت که به شما امکان مي‌دهد، دستگاه NFC مانند گوشي هوشمند را به عنوان يک کارت اعتباري و يا کارت بليت الکترونيک استفاده کنيد.
اکنون با همه اين تفاسير بايد پرسيد، NFC چه کار‌بردي دارد و چرا براي بسياري از کاربران وجود آن در گوشي هوشمند از اهميت بالايي برخوردار است؟
همان گونه که گفته شد، شايد ساده‌ترين راه استفاده از اين ابزار براي برقراري ارتباط از راه نزديک، تبادل اطلاعات همچون بلوتوث باشد، ولي اين مورد اساسا چيز جديدي نيست.
آنچه NFC را به يک ابزار پرکاربرد تبديل مي‌سازد، آينده تجارت الکترونيک است. کافي است تصور کنيد که گوشي هوشمند شما بعد از خريد از يک سوپرمارکت و يا فروشگاه بزرگ نقش کارت اعتباري شما را بازي کند و يا به عنوان بليت الکترونيک مترو يا اتوبوس آن را به دستگاه رادار نشان دهيد.
اين کارها هم البته چندان جديد نيست و بايد گفت، NFC ارتباط زيادي با IOT يا Internet of things دارد؛ به اين معنا که NFC شما را در آينده نزديک قادر مي‌سازد دستگاه‌هاي هوشمند منزل خود را با آن هدايت کنيد. همه اين‌ها به اين معناست که در آينده نزديک NFC گوشي هوشمند شما را به ابزاري بسيار مهم تبديل خواهد ساخت و در نتيجه بايد گفت، خسران از دست دادن گوشي هوشمند نيز چند برابر خواهد بود.
:: موضوعات مرتبط:
آموزشی ، اوقات فراغت و ... ,
,
|
امتیاز مطلب : 3
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
